Początki Selethena w watasze

Początki Selethena w watasze (fragmęt) 

Ziewnąłem potężnie. Otrzepałem się wychodząc z nory. Z niesmakiem zauważyłem że futro mam całe w piachu. Zacząłem je czyścić. Usłyszałem czyjeś kroki i natychmiast podniosłem łeb. Zauważyłem waderę. Ale ona mnie nie. Bezszelestnie podczołgałem się i skoczyłem. Przygniotłem ją do ziemi. Patrzyła na mnie zaskoczona. Obserwowałem ją z kamiennym pyskiem. 

-Eee... Puścisz mnie?-spytała cicho. 

Ostrożnie odsunąłem się od niej. 

-Jestem Glimmer-powiedziała z całkiem ładnym uśmiechem. 

Ale nie ze mną te numery. 

-Aha... Fajnie-burknąłem. 

-A ty?-spytała lekko się marszcząc. 

-A po co ci to? 

Jestem dość ciekawska. A więc?-spytała ponownie.

Wciąż nie odpowiadałem.

Nie, to nie.

Podałem się w końcu.

Selethen-powiedziałem

Masz watahę-zapytała

Nie, i nie mam zamiaru mieć!-ta cała Glimmer zaczęła mnie wpieniać

Kłopot Viktorii

Od Viktorii 

Od jakiegoś czasu chodziłam po terenach watahy bez celu, tak ot po prostu. Troszkę mi się nawet nudziło. Trafiłam na jakąś polankę. Był tu strumyczek. Przeglądnęłam się w nim. Słoneczko ładnie oświetlało moje futerko, choć chyba mimo to wolałam noc. Pochyliłam się i napiłam się wody. Właściwie nie chciało mi się pić ale... No po prostu było ciepło i upalnie. Uśmiechnęłam się na widok jakiejś żabki przemykającej w trawie. Odeszłam od strumyczka i przeszłam kilka kroków. Zakręciło mi się w głowie. Zbagatelizowałam to, niepotrzebnie. Chwilę później zawroty głowy były już spore. Słońce które wcześniej było nawet miłe zaczęło jakby świecić zbyt jasno. Bynajmniej takie miałam wrażenie. Położyłam się i zakryłam głowę łapami. Nic to nie pomogło. Coś chyba było nie tak z tym strumykiem. Wytworzyłam wokół siebie barierę ochronną. Chwilę później straciłam przytomność. 

Ktoś podszedł do mnie i powiedział, że jestem wilkiem mroku a to szalenie rzadkie zjawisko u wilków.